خلف صالح گذشتگانمان شدیم
دوست عزیز لبنانی ام پی ام داده که:
"I present you my congratulations for the deal of nuclear between Iran and the west plus america. It`s a new historic victory of Iran. We follow their news day by day. Mr. Zarif is really a hero. I`m very happy for iran and for you."
اولاً که خب راستش را بخواهید من هیچ وقت این دوستان لبنانی ام را نتوانستم درست درمان درک کنم. چند سال قبل هم یادم است که در مورد نوع دینداری شان گفته بودم که چقدر برایم عجیب اند. این میزان حسن ظن و سادگی و بی شیله پیلگی که من در این جماعت لبنانی دیدم، گاهی به حدی برایم غیرقابل باور بود که شک می کردم نکند خودشان را می زنند به آن راه. خاصه اینکه جزو دوستان حزب الله هم هستند و همین هم تعجبم را بیشتر می کند.
و ثانیاً اینکه بین همه خوشحالی ها و به اصطلاح ...کیف شدن برخی که انگار بزرگ ترین دستاورد جمهوری اسلامی از ابتدای انقلاب تا به حال حاصل شده باشد و از این طرف هم وااسلاما وااسفاه گفتن های برخی، مهم تر از هسته ای و مذاکره و مفاهمه و الخ، ایدئولوژی انقلاب اسلامی است که گویا در پوست‌نازکی و وادادگی و تسلیم جماعتی از ما- که انگار کم هم نیستیم-، دارد کم کم رنگ می بازد.
مذاکره کردیم، کردیم؛ تحریم ها را برداشتند، نمی دانیم؛ هسته‌ایمان از بین رفت، باز هم نمی دانیم؛ مفاد دقیق مفاهمه چیست؟، خدا می داند؛ بعدها طرف مقابل زیر تعهداتش می زند؟، باز هم خدا می داند؛... این ها را نمی دانیم، ولی این را می دانیم که خسته شدیم، تحمل نکردیم، تاب تحریم ها را نداشتیم، وادادیم. یکسری مان که اصلاً ذهنی و اندیشه ای هم از دست رفته اند.
اصلاً انگار این تمایل به وابستگی، این احساس حقارت در مقابل قدرت که بعضی معتقدند ریشه های عمیق فرهنگی در جامعه ایرانی دارد، مدتی با آمدن ایدئولوژی انقلاب کمرنگ شد و خزید در پستو تا به وقتش بیرون بیاید و باز بشویم همان آدم های گذشته. الان هم سال به سال و ماه به ماه و روز به روز و ساعت به ساعت بیشتر خودش را نشان می دهد و بیشتر پرتمان می کند به همان خوهای پیشینیانمان. داریم می شویم خلف صالح گذشتگانمان. تا آیندگان در موردمان چه بگویند.
و دست آخر اینکه امیدوارم حرف این دوست عزیزم محقق بشود که آخر مکالمه مان گفت:
"I`m sure future is with Iran, because God with Iran"
وقتی...